Doniesienia literaturowe wskazują, że przewlekły stres emocjonalny powoduje podwyższony poziom stężenia glukozy we krwi, co wpływa na wzmożone wydzielanie insuliny przez trzustkę. Nadmierne wydzielanie insuliny prowadzi do insulinooporności. Stwierdzono, że u osób często narażonych na sytuacje stresowe istnieje podwyższone ryzyko wystąpienia insulinooporności, otyłości, nadciśnienia tętniczego czy też chorób układu sercowo-naczyniowego.
Zaobserwowano silny związek pomiędzy poziomem natężenia stresu w miejscu pracy z ryzykiem rozwoju insulinooporności. Osoby charakteryzujące się pracoholizmem, wysokimi ambicjami a jednocześnie o ograniczonych zdolnościach adaptacyjnych do zmian w otoczeniu, istotnie częściej zapadają na insulinooporność.
Długotrwały, przewlekły stres powoduje podwyższenie stężenia wolnych kwasów tłuszczowych we krwi. Przewlekły stres sprzyja przyrostowi masy ciała, za co odpowiada neuropeptyd Y – białko wpływające na wzrost ilości przyjmowanego pokarmu i odkładaniu się tłuszczu w organizmie. W sytuacjach stresowych osoby badane często przechodziły na dietę o podwyższonej kaloryczności.

Źródło: Joanna Suliburska, Justyna Kuśnierek. Czynniki żywieniowe i pozażywieniowe w rozwoju insulinooporności. Forum Zaburzeń Metabolicznych 2010, tom 1, nr 3, 177–183.