Rokowania w insulinooporności zależą od szeregu czynników, do których można zaliczyć m.in.:

Poziom zaawansowania IO, funkcję komórek beta trzustki, dziedzicznej podatności pacjenta na wtórne powikłania insulinooporności oraz indywidualną odpowiedzi na terapię. Spektrum wyników waha się od osób z łagodną insulinoopornością, bezobjawowych do osób z katastrofalnymi zdarzeniami sercowo-naczyniowymi lub naczyniowo-mózgowymi. Statystycznie choroba wieńcowa jest główną przyczyną śmiertelności w Stanach Zjednoczonych, a cukrzyca jest na siódmym miejscu. Wspólną podstawą cukrzycy i wielu wynikających z niej chorób naczyniowych jest insulinooporność. Dodatkowa śmiertelność z powodu insulinooporności występuje w mniej powszechnych objawach choroby, w tym w zespołach genetycznych i chorobach związanych z odkładaniem się tłuszczu zwłaszcza w i na organach wewnętrznych.  Wreszcie, znaczna chorobowość objawia się utratą funkcji rozrodczych i związanymi z nią PCOS.

Zwiększona świadomość kliniczna umożliwia wczesną diagnostykę i leczenie. Lepsze zrozumienie procesu chorobowego zaowocowało bardziej ukierunkowanymi, wieloaspektowymi metodami leczenia. Stałe wysiłki zmierzające do osiągnięcia i utrzymania prawidłowej masy ciała poprzez lepszy dobór diety i wprowadzenie zdrowych nawyków żywieniowych oraz i zwiększoną aktywność fizyczną mogą zmniejszyć oporność na insulinę i zapobiec powikłaniom. Bardziej uogólnione rozpoznanie laików może zwiększyć skuteczność opieki profilaktycznej, z nadzieją na ostateczny spadek epidemicznej otyłości i wynikającej z niej oporności na insulinę.

Źródło: Freeman AM, Pennings N. Insulin Resistance. [Updated 2022 Jul 4]. In: StatPearls [Internet]. Treasure Island (FL): StatPearls Publishing; 2022 Jan-. Available from: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/books/NBK507839/